Wiele wskazuje na to, że bezpieczeństwa polskiego systemu elektroenergetycznego nie da się zapewnić bez przedłużenia eksploatacji elektrowni węglowych. Taka strategia zdaje się dotyczyć nie tylko polskiej elektroenergetyki. Na poziomie Unii Europejskiej bierze się pod uwagę korektę tempa wdrażania polityki klimatycznej. Do eksploatacji przywracane są bloki wycofane z niej w ciągu ostatnich paru lat. Przedłużenie pracy, zwłaszcza bloków długo eksploatowanych, pociągnie za sobą szereg wyzwań szczególnie w zakresie: przystosowania do kolejnych wymagań emisyjnych, dostosowania do bardziej elastycznej eksploatacji, zapewnienia bezpieczeństwa i oczekiwanej dyspozycyjności a także zachowania kompetencji technicznych w zakresie utrzymania stanu technicznego, które mogą podlegać redukcji znacznie szybciej niż wyczerpanie trwałości. Im szybciej przybywać będzie generacji z OZE, im bardziej opóźniać się będzie ich wsparcie przez efektywne magazyny energii tym intensywność regulacji, z jej negatywnymi konsekwencjami dla bloków konwencjonalnych, będzie się pogłębiać. Rozwiązywanie tych problemów wiązać się będzie z umiejętnością wykorzystania wiedzy i doświadczenia zdobytego podczas wieloletniej eksploatacji bloków energetycznych. Jedną z takich możliwości jest odpowiednie zorganizowanie wieloletnich serwisów według formuły LTSA oraz wykorzystanie współczesnych technologii informatycznych i analitycznych. W im większym stopniu zdołamy wykorzystać i zaimplementować wiedzę i doświadczenie zdobyte w okresie pracy długo eksploatowanych urządzeń i instalacji, tym sprawniej i z większą korzyścią dla naszej gospodarki oraz obywateli przeprowadzona zostanie transformacja polskiej energetyki.
Liczymy, że wygłoszone podczas tegorocznego Sympozjum referaty oraz dyskusja wokół nich przyczynią się do wsparcia procesu zmian na drodze do niskoemisyjnej energetyki.
